Als ervaren Alpe d’HuZes deelnemers blijft het ieder jaar toch iets speciaals, De koersweek. Na maanden van acties en training kriebelt het al weken en eindelijk is het dan weer zover. Auto in orde, fietsen gecontroleerd, spullen gepakt, we zijn er klaar voor en reizen af naar de Franse alpen voor onze deelname aan de Alpe d’HuZes. Op de auto de welbekende stickers met het Alpe d’HuZes logo, en daarin zijn we niet alleen. Regelmatig groet je rijdend, of tijdens een korte pauze mede Alpe d’HuZessers op weg naar het zuiden. Het laatste stuk door het dal op weg naar Bourg d’Oisans komen de machtige Alpen toppen steeds dichter en stoppen we even voor wat foto’s. Aangekomen op de camping aan de voet van de Alpe d’Huez is het nog relatief rustig maar druppelen de deelnemers langzaam binnen. De ruim 30 vrachtwagens met gesponsorde spullen, nodig voor dit grote evenement zijn dan ook al onderweg naar Frankrijk. Op Zaterdag rond het middaguur arriveren ze in Bourg d’Oisans, maken eerst nog een rondje door het dorp om daarna luid claxonnerend en toegezwaaid de klim met 21 bochten naar de top van Alpe d’Huez aan te vangen. Direct bij aankomst boven begint de opbouw van het evenement. De berg verandert in een razend tempo en krijgt de uitstraling van een tour de France etappe. Indrukwekkende banners opgehangen tegen de bergwand, en op woensdag de kaarsen in de bochten. Om te ervaren of al die maanden trainen het gewenste resultaat heeft gesorteerd testen we de benen op de Ornon. Zondag is het dan tijd om de startnummers op te halen in Palais des Sports. Zodra je de berg oprijdt rijst telkens weer de vraag ga ik donderdag meerdere keren fietsend de top bereiken. Overal op de berg zie je de vrijwilligers keihard werken aan de opbouw van het evenement. Op maandag is het dan tijd voor een echte test. De klim naar de top van de Alpe d’Huez. Rustig fietsend en zeker ook zoveel mogelijk genieten van alles om ons heen peddelen naar boven. Hier en daar een foto als herinnering, klimmen we hoger en hoger en bereiken we de top. De dagen daarna staan in het teken van rust. De bijeenkomsten ’s avonds in Palais des Sports maken indruk en op dinsdag is er de grote BBQ in Bourg d’Oisans en op woensdag moedigen we de “Zus” aan, de klim naar de top voor de vrijwilligers. En dan is het donderdag 5 juni. We mogen de berg gaan beklimmen, voor onszelf of voor een dierbare. Vroeg uit de veren en in het donker van de morgen naar de start. Gezonde spanning bij de duizenden lopers en fietsers. Hier hebben we bijna een jaar aan gewerkt, acties gevoerd en hard getraind. Langzaam schuiven we op richting de start. Zes, vijf, ……. één, het startschot klinkt en we mogen. Vanuit het dorp is het nog een klein stukje naar de voet van de berg. De menigte langs de kant wenst je succes en klapt, het raakt je. De eerste meters bergop is even zoeken naar ritme en ruimte. Zeker de eerste drie bochten van de berg zijn erg steil en lang. De eerste klim in het donker maakt indruk door de talloze kaarsen in de bochten. Zeker die in bocht zeven, de Nederlandse bocht, zorgen voor extra emotie. Vanuit bocht zeven zie je de top maar de weg is nog lang en zwaar. De aanmoedigingen helpen je enorm en zijn een steun in de rug. Daar is de finish, hier komt alles samen voor dat ene doel, kanker de wereld uit. Maar we zijn nog niet klaar deze dag. Met een ‘extra laagje’ tegen de kou beginnen we aan de afdaling. De dag is al geslaagd maar nog lang genoeg maar nog lang genoeg om nog enkele keren de klim naar de top te wagen. Het zal zwaar zijn en soms pijn doen, maar diegene die vecht tegen deze ziekte voert iedere dag dappere een strijd. Aan het einde van de dag kijken we dan hopelijk tevreden terug. En wederom met een enorm voorlopig eindbedrag sluiten we de Alpe d’HuZes 2025 af. We hebben gelukkig de foto’s nog!