6 Juni 2006, het is vroeg, het is donker, 66 fietsers staan klaar onder aan de Alpe d’Huez om een ongekende uitdaging aan te gaan.

Velen zeggen dat het onmogelijk is wat ze willen doen.

Zelfs profwielrenners vinden het een idioot plan.

Het begon als een weddenschap, het werd een uitdaging, en het werd in één klap de op één grootste particuliere inzamelingsactie voor KWF kankerbestrijding.

De uitdaging bestond uit het op fietsen van de Alpe d’Huez, maar dan niet één keer omhoog, maar 6 keer omhoog op één dag.

Het motto dat aan deze actie gekoppeld werd is “opgeven is geen optie”.

De deelnemers wisten immers wel dat er ergens op de dag een moment zou ontstaan waarbij de moed ze letterlijk in de schoenen zou zinken.

Op dat moment zou het motto “opgeven is geen optie” hen van extra kracht voorzien om toch de uitdaging waar te maken.

Deze geweldige uitdaging werd gekoppeld aan de sponsor actie voor KWF kankerbestrijding.

In de strijd tegen kanker ervaren patiënten en hun dierbaren vaak een groot gevoel van onmacht en er tegen vechten lijkt zinloos.

Maar door een ongekende uitdaging aan te gaan zoals het 6 keer beklimmen van de Alpe d’Huez wordt je geholpen die onmacht om te zetten in kracht.

In de jaren daarna sluiten zich steeds meer deelnemers zich aan en groeit het evenement Alpe d’Huzes.

En jaar na jaar, keer op keer, bewijzen de deelnemers en vrijwilligers van Alpe d’Huzes dat wel mogelijk is het onmogelijke waar te maken.

Lijkt een plan te groots, te ingewikkeld of te moeilijk, juist dan moet je gaan kijken of het wel gaat lukken.

Als de pioniers van Alpe d’Huzes zich destijds hadden laten weerhouden doordat anderen zeiden dat het onmogelijk was dan had Alpe d’Huzes nooit bestaan.

En daar waar de pioniers in 2006 met een klein clubje begonnen, daar staan nu jaarlijks zo’n 5000 deelnemers onder aan de berg, ’s ochtends in het donker met de zenuwen en adrenaline gierend door hun lijf om de uitdaging aan te gaan.

En telkens rijst weer diezelfde vraag, zal het lukken, kom ik de berg op, hoe vaak kom ik die berg op.

Omdat Alpe d’Huzes, Alpe d’HuZES heet denken veel mensen dat ze zes keer de berg op moeten, maar dat is niet zo.

Het is geen wedstrijd en dat is het nooit geweest.

Het gaat om jezelf onbaatzuchtig inzetten voor een ander, afzien voor een ander, en daarvoor klim je die berg.

En tegenwoordig ook niet alleen meer op de fiets, maar ook wandelend en hardlopend word de berg beklommen.

En iedere deelnemer komt op een zeker moment zichzelf tegen op die berg

Het moment waarop je denkt dat je niet meer kunt, dat je niet nog een keer de pedalen rond kunt duwen, dat je niet meer die ene voor de andere voet krijgt.

Het moment waarop je jezelf heel zielig gaat vinden en denkt aan opgeven.

En dat moment van zelfmedelijden, dat je lijf aan alle kanten zeer doet, dat je hoofd schreeuwt om te stoppen is het moment dat je je realiseert dat je het niet doet voor jezelf maar voor een ander.

Want iemand die geconfronteerd word met kanker zal immers ook niet direct al opgeven als het tegenzit.

Je zult doorgaan, je gaat niet stoppen.

Wanneer je dat punt bereikt en jezelf er overheen zet om toch nog een stapje verder gaat dan heb je bereikt waar Alpe d’Huzes voor staat, het onmogelijke mogelijk maken.

De sportieve prestatie van elke deelnemer aan Alpe d’Huzes is ongekend.

Maar dat geld ook voor het ophalen van de sponsorgelden.

Dat Alpe’Huzes ook ongelofelijke resultaten bereikt als het gaat om het ophalen van sponsorgelden komt wellicht voort uit he feit dat bijna één op de drie mensen kanker krijgt.

Dat betekend dat bijna iedereen wel iemand kent met kanker.

En als je dan zegt dat je mee gaat doen met Alpe d’Huzes dan vinden mensen dat doorgaans een geweldige prestatie die beloond moet worden.

€174 miljoen aan sponsor geld is daarvan het resultaat in al die jaren.

€174 miljoen, die voor 100% naar onderzoeksprojecten gaan die Alpe d’Huzes ondersteund in overleg met KWF.

De deelnemers en de vrijwilligers van de Alpe d’Huzes maken het samen mogelijk en zullen het hopelijk nog jaren volhouden.

De strijd tegen kanker is immers nog niet gestreden.

Er is al veel bereikt, maar er zal ook nog veel onderzoek gedaan moeten worden om van kanker een chronische ziekte te maken.

En daarom zal Alpe d’Huzes blijven zeggen: Niemand meer dood aan kanker, dat wil jij toch ook?